“หลังจากนี้เราไปแต่งงานกันนะครับ...คุณคนเล็ก”
คำพูดประโยคนั้นของพี่ชานยอลยังคงดังก้องอยู่ในหัวของผมโดยที่ไม่ทันสังเกตเลยว่าคนสูงกว่ากำลังไล่จูบลงไปต่ำเรื่อยๆจนถึงหน้าท้องของผมแล้ว เสื้อนอนที่เคยใส่อยู่ก็ไม่รู้ถูกคนสูงกว่าถอดไปตอนไหน
มันเป็นสัมผัสวูบวาบที่คล้ายกับว่ามีผีเสื้อมาบินอยู่ในห้อง
พี่ชานยอลกดจูบไล่ลงไปทั้งๆที่ตาคมของเขายังจ้องมองมาที่ผม
มันน่าอายมากขึ้นไปอีกก็ตอนที่ผมเห็นว่าที่อกของผมมีแต่รอยรักสีแดง ถึงแม้มันจะดูแดงช้ำแต่มันก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรกับการที่พี่เขาขบกัดไปตามร่างกาย
มันกลับรู้สึกเสียวแปลกๆที่ช่องท้อง
“พี่ชานยอล...” ผมร้องออกไปเบาๆเมื่อมือหนากำลังเกี่ยวบ็อกเซอร์ของผมลง
ให้ตายการที่นอนอยู่ต่อหน้าพี่เขาแบบนี้ผมทำอะไรไม่ถูก มองไปเห็นขาตัวเองกำลังชันเข่าให้ผู้ชายหน้าตาดีแบบนั้นมันอดคิดลามกไม่ได้เลยจริงๆ
ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่ามันต้องเจ็บแต่มันก็คงหยุดไม่ได้แล้ว
ถึงไป๋เซียนมันเคยบอกไว้ว่าเจ็บจนร้องไห้ แต่ตอนนี้ผมต้องการพี่เขาและเขาก็ต้องการผม
“ให้ตายเถอะ...พี่อยากรักเราจนแทบบ้า”
พี่ชานยอลขยับขึ้นมาจูบปลอบ เขากดจูบลงมาอย่างอ่อนโยนเหมือนกับทุกครั้งที่เราสัมผัสกัน
ริมฝีปากหนาบดเบียดลงมาพร้อมกับลิ้นร้อนที่สอดเข้ามาตักตวงความหวานด้านใน
ธรรมดาพี่เขาเคยจูบเก่งมากแค่ไหนบวกไปอีกสิบในตอนที่พี่เขาอยู่บนเตียง
ผมรู้สึกร้อนยิ่งขึ้นก็ตอนที่มือพี่ชานยอลบีบขยำเบาๆที่เป้ากางเกง
พี่ชานยอลไม่ได้รีบแม้แต่นิดเดียว เขาพยายามทำให้ผมคุ้นชินและไม่รู้สึกกลัว
มันห้ามไม่ได้เลยที่จะรู้สึกอายจนแทบอยากจะมุดผ้าห่มหนี
ก็เพราะทุกครั้งที่สบกับตาคมคู่นั้น ก็เห็นแต่ตัวของผมเองที่อยู่ในแววตาพี่ชานยอล
เหมือนกับว่าผมคนเดียวเท่านั้นที่อยู่ในสายตาของเขา
“อื้อออ”
ผมยกแขนขึ้นปิดตาทันทีที่ปากร้อนกอบกุมแกนกายของผม พี่ชานยอลเก่งเรื่องทำให้รู้สึกดีพอๆกับเรื่องอ่านใจ
เขารู้ดีว่าทำแบบไหนแล้วผมจะยอมทำตามความต้องการของเขา
ลิ้นร้อนชื้นไล่เลียที่ส่วนปลายก่อนจะก้มลงกอบกุมมันเข้าไปทั้งหมด
มือหนาตอบรับจังหวะด้วยการช่วยรูดรั้งปรับอารมณ์ของผมให้ขึ้นสูงพอๆกับอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นทุกเวลา
“อะ...อ๊า พี่ชานยอลครับ อื่ออ”
ผมแทบขาดใจก็ตอนที่เขาดูดดุนที่ส่วนปลายหนักๆ
พี่ชานยอลขยับขึ้นมาคร่อมผมตามเดิมแล้วรั้งกางเกงผมออกไปในที่สุด
ไม่อยากจะคิดถึงฉากต่อไปแต่สีหน้าพี่ชานยอลตอนนี้อิโรติคมากทำให้ผมรู้สึกเขินจนอยากระเบิดตัวเองทิ้ง
“ว่าไงครับคนเล็ก”
น้ำเสียงนุ่มถูกส่งมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูจะร่าเริงผิดปกติ
ในเวลาแบบนี้พี่เขายังจะแกล้งผมอีกเหรอ!
“ผมเขินอ่ะ ฮื่อออ”
ผมไม่สามารถสบตาเขาได้นานๆเลยตั้งแต่ที่เขาถอดเสื้อออกไป
รูปร่างของเขามันน่ามองแต่ก็น่าเขินไปพร้อมๆกัน
คิดถึงหุ่นของผู้ชายในวัยที่จะเข้าสามสิบกำลังขยับตัวอยู่บนร่างกายของคุณสิ
มันบ้ามากจริงๆ
“เดี๋ยวได้เขินกว่านี้อีก”
นอกจากจะกวนผมแล้วยังไม่วายหัวเราะอีก เขาก้มลงมาเลียที่ยอดอกพร้อมกับดึงมือผมให้ไปจับที่เป้ากางเกงของเขา
ดูก็รู้ว่าพี่ชานยอลต้องอดทนขนาดนั้นทั้งๆที่มันพร้อมขนาดนี้
ไม่มีซักครั้งเลยที่ผู้ชายคนนี้จะทำให้ผมกลัว
ผมก็ไม่ได้ใสซื่อถึงขนาดที่จะทำไม่เป็น แต่เชื่อผมเถอะคุณ..
ทฤษฎีกับปฏิบัติมันเทียบกันไม่ติดเลย
“อ๊ะ..!” ผมสะดุ้งสุดตัวจนเผลอปล่อยแกนกายใหญ่เมื่อนิ้วร้อนกำลังสอดแทรกเข้ามาด้านใน
พี่ชานยอลขยับตัวลุกขึ้นไปนั่งพร้อมทั้งจับสองขาของผมแยกออก
“ถ้าเจ็บ...ก็อดทนหน่อยนะครับ”
ผมรู้ว่าเขาไม่รู้จะหาวิธีปลอบผมยังไงแล้ว ผมได้แต่พยักหน้ากลับไปเร็วๆ
นิ้วร้อนค่อยๆแทรกเข้ามาทั้งๆที่มันก็ไม่ได้ใหญ่อะไรแต่ผมกลับรู้สึกเจ็บจนน้ำตาจะไหล
“พี่ชานยอล...ผมเจ็บ” ผมร้องบอกเขาทั้งน้ำตา
พี่ชานยอลขยับตัวขึ้นมาจูบปลอบพร้อมกับค่อยๆดันนิ้วเข้ามาจนสุด
พี่เขาไม่ได้ขยับอะไรจนผมเริ่มรู้สึกแปลกๆโหวงๆในช่องท้อง
“ชู่ว...อย่าร้องนะครับคนเก่ง
ถ้าเจ็บก็กอดพี่ไว้แน่นๆนะครับ” เขาก้มลงมาจูบแก้มลงก่อนจะสอดนิ้วอีกนิ้วเข้ามา
ขาของผมสั่นไปหมดเพราะร่างกายมันเริ่มปฏิเสธ
พี่ชานยอลให้เวลาอยู่หลายนาทีกว่าจะเตรียมความพร้อมให้ผมเสร็จ
“พี่จะบอกว่ามันไม่เจ็บ
เพราะว่ามันจะเจ็บมากๆ แต่เชื่อเถอะว่าพี่จะอ่อนโยนกับเราให้มากที่สุด”
สีหน้าของพี่ชานยอลตอนนี้มันทั้งมีความกระหายทั้งความรู้สึกผิด
ผมอดไม่ได้ที่จะแอบขำเมื่อเห็นว่าก่อนหน้านี้พี่เขาดูกังวลที่ทำให้ผมร้องไห้
“ไม่เป็นไรครับ....”
พี่ชานยอลหยุดขยับนิ้วแล้วถอนมือออก
เขาหยิบขวดเจลอะไรซักอย่างมาบีบและป้ายเข้าที่ช่องทางด้านหลังของผม
มันรู้สึกเย็นนิดๆ
“ผมอยากเป็นของพี่” ผมกลั้นใจบอกประโยคหน้าอายนี่ออกไปเพื่อให้พี่ชานยอลได้ทำในสิ่งที่เขาต้องการ
ร่างสูงยิ้มให้ผมพร้อมกับคร่อมตัวลงมา
มือหนาจับขาผมไว้แล้วกดตัวลงมาสอดใส่อย่างช้าๆ
มันเป็นไปตามความยากลำบากของการมีอะไรกันครั้งแรก
พี่ชานยอลกัดฟันแน่นทั้งๆที่มันเข้ามาได้ถึงครึ่งแกนกายใหญ่
ผมหอบหายใจหนักครางออกมาแทบไม่เป็นภาษา ร่างสูงยังคงทำมันอย่างนุ่มนวลจนในที่สุดเขาก็สามารถสอดใส่เข้ามาได้ทั้งหมด
“อะ...อะ อ๊า” สะโพกแกร่งเริ่มขยับอย่างช้าๆแล้วก็เริ่มเร่งจังหวะขึ้นเมื่อเห็นว่าผมครางออกมาแทบที่จะบ่นว่าเจ็บ
มือใหญ่ของเขากอบกุมแกนกายของผมไว้พร้อมทั้งขยับรูดรั้งให้
สมองผมแทบจะเบลอไปหมด
มันมีความรู้สึกหลายอย่างผสมตีกันในหัว จะว่าเจ็บมั้ยมันก็เจ็บแต่จะว่ารู้สึกดีมั้ย...นั่นมันก็ใช่
“อา...แบคฮยอนครับ”
พี่ชานยอลดึงผมขึ้นจากภวังค์ด้วยเสียงครางทุ้มที่ข้างหู หน้าของผมร้อนขึ้นมาแทบไหม้เมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองย้ำๆอยู่แบบนั้น
“อ๊า พี่ชานครับ อื้ออ
ระ...แรงอีกสิครับ” ผมกอดคอพี่เขาไว้พร้อมกับขยับตัวรับสัมผัสร้อนๆนั้น
พี่ชานยอลกดตัวกระแทกลงมาแรงๆตามที่ผมขอ เขาไม่เคยที่จะไม่ตามใจผมเลยซักครั้ง
แม้แต่ตอนอยู่บนเตียงพี่เขาก็ยังตามใจผม
สะโพกแกร่งยังคงกดตัวกระแทกเข้ามาในตอนที่ผมรู้สึกจะถึงฝั่งฝัน
แต่พี่เขากลับไม่ทำแบบนั้น
ในตอนที่ผมเริ่มจะถึงจุดสูงสุดเขาก็จงใจลดจังหวะลงมาเปลี่ยนเป็นกระแทกหนักๆแบบเชื่องช้าเล่นให้ผมใจวูบไหว
ถึงเขาจะตามใจผมมากยังไงเรื่องเอาแต่ใจของเขาก็ไม่แพ้กันเลยจริงๆ
“พร้อมกันนะครับแบคฮยอนอ่า...” พี่ชานยอลรูดรั้งแกนกายผมเร็วๆเร่งอารมณ์ให้ทันกับจังหวะร้อนที่เขามอบให้
“อะ...อ๊าพี่ชานยอล อื้อ”
ผมปลดปล่อยออกมาเต็มมือหนาจังหวะเดียวกับที่พี่ชานยอลกดตัวเข้ามาปลดปล่อยที่ด้านในของผม
ผมรู้สึกได้ถึงความอุ่นที่อยู่ด้านใน
พี่เขาขยับตัวถอนแกนกายออกมาแล้วลุกขึ้นไปหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดทำความสะอาดให้
ผมไม่มีแรงแม้แต่จะขยับตัวด้วยซ้ำ
รู้สึกปวดที่ช่วงล่างนิดๆและคิดว่าวันพรุ่งนี้คงจะเป็นไข้แน่ๆ
หลังจากที่พี่เขาเช็ดทำความสะอาดให้ผมจนเสร็จเขาก็ทิ้งตัวลงนอนที่พื้นที่ข้างๆโดยดึงผมเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดแกร่ง
พี่ชานยอลไม่ได้พูดอะไรออกมาเขาแค่ยิ้มแล้วจูบลงมาที่หน้าผากผม
ผมรู้ดีว่าครั้งนี้มันทำให้พี่เขาฝืนทนอดกลั้นมากแค่ไหน
แต่ผมก็รู้สึกขอบคุณเขาที่อ่อนโยนกับผมมากขนาดนี้
ไม่มีครั้งในเลยที่ผมรู้สึกว่าผมเลือกคนผิด
ปาร์คชานยอลคนนี้นี่ล่ะคือ...
ผู้ชายของผม
+ + + + + + + +
กลับไปอ่านต่อในเด็กดี -> http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1407209&chapter=20
