HYUNGWON
x WONHO
เด็กตึกร้าง
Warning
; wild and outdoor
กว่าจะรู้ตัวแผ่นหลังของชินโฮซอกก็ราบอยู่กับโซฟาโดยที่เสื้อถูกถอดออกไปเป็นสิ่งแรกเช่นเดียวกับร่างสูงที่คร่อมเขาไว้ที่ตอนนี้กระดุมเสื้อเชิ้ตถูกปลดออกทั้งหมด
แขนขาวสองข้างถูกตรึงไว้เหนือหัวด้วยมือใหญ่ข้างเดียว
ฮยองวอนก้มลงไปกดจูบทำรอยพร้อมทั้งกัดลงไปแกล้งให้คนด้านล่างส่งเสียงด่าไม่ขาดปาก
มืออีกด้านไม่ปล่อยให้นิ่งเขาส่งไปแกะกระดุมกางเกงยีนส์ราคาแพงแล้วรูดซิปลงอย่างเชื่องช้า
“หายใจเบาๆก็ได้ครับ
เกมเพิ่งจะเริ่ม” ฮยองวอนจูบแก้มเนียนก่อนจะก้มลงไปปิดปากบางที่สบถด่าเขา
ปากหนากดจูบลงมาบดขยี้พร้อมทั้งขบกัดจนโฮซอกได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้งทั่วปาก
ลิ้นร้อนสอดเข้าไปตวัดหยอกให้อีกคนหายใจแทบไม่ทัน
โฮซอกพยายามใช้แรงขัดขืนมือหนาที่ล็อคแขนเขาเอาไว้
“ทำไมวันนี้พี่พยศจังวะ”
ฮยองวอนสบถออกมาอย่างหัวเสีย โฮซอกถุยน้ำลายใส่หน้าพร้อมทั้งมองอย่างไม่พอใจ
“หยุดทำทุเรศกับกูได้แล้วไอ้เหี้ย!”
นั่นคงเป็นประโยคที่แรงที่สุดตั้งแต่ฮยองวอนเคยได้ยินจากปากเล็กๆนั่น
แขนเรียวใช้กำลังเฮือกสุดท้ายดิ้นหลุดออกจากการจับกุมของคนตัวสูง
โฮซอกออกแรงผลักฮยองวอนไปให้พ้นทางแล้วรีบลุกออกจากโซฟานั่น
แต่ความไวของเขายังช้ากว่ามือหนาที่เอื้อมมาคว้าข้อเท้าได้ทันจนโฮซอกสะดุดล้มลงไปกับพื้น
“ผมคงใจดีกับพี่มากเกินไป”
ฮยองวอนออกแรงดึงข้อเท้าให้ตัวอีกคนเข้ามาหา
คนสูงกว่าตามไปกอดอีกคนจากด้านหลังรั้งกางเกงยีนส์นั่นออกไปให้พ้นทาง
โฮซอกพยายามตะเกียดตะกายตัวหนีจากการรุกล้ำของอีกคน
ครั้งนี้เขาจะยอมไม่ได้
เขาไม่ได้เมาและสติยังอยู่ครบ
“ถ้าพี่ยังดื้อผมจะไม่เบามือแล้วนะ”
เสียงเย็นที่กระซิบข้างหูเล่นเอาโฮซอกตัวชา สิ่งที่ทำให้แชฮยองวอนเหมาะกับการเป็นหัวหน้าแก๊งคือเสียงที่แฝงไปด้วยอำนาจนั่น
ชั้นในสีขาวที่เป็นปราการด่านสุดท้ายถูกคนตัวสูงถอดออกไป โฮซอกนึกเจ็บใจทุกครั้งที่นิ้วเย็นถูกสอดเข้ามาด้านหลัง
เขาแพ้อีกแล้ว
“อะ...อึก”
ฟันขาวกัดปากของตัวเองไว้เพื่อกลั้นเสียงคราง
ฮยองวอนยกยิ้มพร้อมทั้งกดจูบไปทั่วแผ่นหลังกว้าง
นิ้วยาวที่ทาเจลพร้อมใช้งานถูกสอดเข้าไปเป็นนิ้วที่สองและเริ่มขยับแกล้งอีกฝ่าย
“หนีไหวก็หนีอีกสิครับ”
ฮยองวอนขยับนิ้วดึงอารมณ์ให้อีกคนแตกกระเจิง
ครั้งนี้เขาจงใจไม่ยุ่งกับแกนกายอีกคนเพราะอยากแกล้งให้ทนไม่ไหวจนต้องร้องขอออกมาเอง
เขารู้จักร่างกายของคนตรงหน้าดีมากกว่าเจ้าตัวซะอีก
“อะ...นายมัน
อื้ออ” โฮซอกอยากจะด่าออกไปแต่ทุกครั้งที่เปิดปากเสียงครางน่าเกลียดก็ดังออกมาแทน
นิ้วเรียวถูกถอนออกไปอย่างอ่อยอิ่ง
ฮยองวอนปล่อยอีกคนมาปลดเข็มขัดตัวเองพร้อมดึงกางเกงลงมาเตรียมตัวทำโทษคนตรงหน้า
โฮซอกรีบใช้โอกาสนั้นคว้าเสื้อและคลานออกไปจนเศษแก้วบาดมือ
“โอ๊ย!”
“พี่มันดื้อ”
ฮยองวอนออกแรงอุ้มม้าพยศขึ้นแล้วโยนลงไปบนโซฟาพร้อมตามไปคร่อมทับไม่ให้อีกคนได้หนี
คนตัวสูงใช้มือเดียวบีบคอขาวไว้ไม่ให้ขัดขืนและใช้อีกมือล้วงหยิบถุงยางจากกระเป๋ากางเกงอย่างชำนาญ
มือหนาส่งซองให้อีกคนกัดแต่โฮซอกไม่ยอมเปิดปากออก
“ขัดขืนแบบนี้ก็เร้าใจดีพี่ว่ามั้ย?”
ฮยองวอนออกแรงบีบคอขาวจนโฮซอกต้องอ้าปากออกพร้อมใช้มือสองข้างจับแขนแกร่งแน่น
ในที่สุดฟันขาวก็ยอมฉีกซองถุงยางให้ตามคำสั่ง
ฮยองวอนผ่อนแรงบีบที่คอและกดจูบลงไปที่ปากบางหนักมืออีกข้างสวมถุงยางให้ตัวเองอย่างชำนาญ
“ยิ่งพี่ดิ้นผมก็ยิ่งทำแรง
พี่ก็รู้ดีอยู่แก่ใจ” ฮยองวอนปล่อยมือออกจากคอขาวแล้วมารั้งเอวบางให้รับแกนกายของเขาที่กำลังสอดเข้าไปอย่างช้าๆ
พอเข้าไปได้ทั้งหมดร่างสูงก็ก้มตัวลงมาคร่อมพร้อมทั้งยักคิ้วกวน
เพียะ!
มือเรียวข้างที่ถูกเศษแก้วบาดตวัดฟาดเข้าไปที่แก้มฮยองวอนอย่างแรงจนหน้าสะบัด
แก้มสากช้ำเป็นรอยมือแถมยังมีเลือดเปรอะเป็นทาง
“เก่งแบบนี้อย่ามาร้องให้ผมหยุดล่ะ”
ฮยองวอนบีบคางเล็กแล้วจัดการขยับตัวกระแทกเข้ามาอย่างรุนแรงจนโซฟาตัวยาวขยับไปตามจังหวะ
โฮซอกพยายามกัดปากแน่นกลั้นไม่ให้เสียงครางหลุดออกมา
หมัดหนักทุบลงไปที่ไหล่กว้างอย่างรุนแรงแต่อีกคนก็ยังไม่หยุดเอาแต่ใจ
“ซี๊ดด
เงียบไว้ก็ดีครับ พวกข้างนอกจะได้ไม่ได้ยินเสียงพี่”
ฮยองวอนกระซิบเสียงเรียบพร้อมกดตัวเข้ามาย้ำลงในจุดกระสันภายในช่องทางนุ่ม
สัมผัสเย็นจากหัวเข็มขัดกระทับเข้ากับก้นเนียนจนเกิดความรู้สึกวูบวาบ
โฮซอกพยายามขัดขืนจากสัมผัสร้อนแต่ก็ต้องยอมรับว่าเซ็กส์ของคนด้านบนถึงใจเขามากที่สุด
แชฮยองวอนรู้จักร่างกายของเขาดีเกินไปแล้ว
ไม่ว่าจะแตะที่จุดไหนโฮซอกก็แทบจะละลายลงไปกับโซฟา
ตอนที่มือหนากอบกุมแกนกายของเขาไว้แล้วรูดรั้งให้ก็ยิ่งทำให้จะแตะสวรรค์เสียให้ได้
“อะ..อึก
นาย...แรง อีก..” และแล้วรองหัวหน้าก็ผ่ายแพ้ต่อว่าที่หัวหน้าแก๊ง
โฮซอกโอบรอบคออีกคนไว้พร้อมทั้งจิกเล็บลงไประบายความเสียว
สะโพกแกร่งกระแทกเข้าไปป้อนความสุขใส่ไม่ยั้งโดยที่ไม่กลัวว่าอีกด้านล่างจะเจ็บ
“อ้อนวอนผมสิ”
“แชฮยองวอน...”
โฮซอกจ้องตาอีกคนด้วยใบหน้าขึ้นสี เขาเกลียดทุกครั้งที่อีกฝ่ายทำแบบนี้กับเขา
“ว่าไงครับ?”
“นายจะแน่ซักแค่ไหนเชียว”
จบประโยคโฮซอกก็ต้องสั่นไปทั้งตัวเมื่ออีกคนกระแทกตัวเข้ามาอย่างหนักหน่วงจนรู้สึกจุกไปหมด
“ก็แน่พอจะทำให้พี่ลุกไม่ไหวก็แล้วกัน”
หลังจากนั้นคนตัวขาวก็ดูจะแดงไปทั้งตัว
ดูเหมือนว่าการที่พยศคราวนั้นจะทำให้โฮซอกลุกจากโซฟาไม่ไหวของจริง
อย่าลืมกลับไปอ่านต่อที่นี่ ยังไม่จบนะคุณ >> http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1411617&chapter=21
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น